Kluczem do dobrej współpracy grupy jest komunikacja. Niekiedy sytuacja wymaga skrytego działania, niekiedy też sprzęt radiowy zawodzi lub nie posiadamy go. W tej sytuacji pomocna staje się komunikacja niewerbalna, czyli zbiór gestów używanych do przekazywania podstawowych informacji w oddziale.
Poniżej prezentujemy zbiór gestów używanych przez nas, będących mieszanką różnych szkół i „patentów” używanych przez różne oddziały na świecie. Staraliśmy się dobrać znaki tak, by były wyraźne i łatwe do zapamiętania oraz odczytania przez pozostałe osoby.
Pamiętać należy o kilku rzeczach:
Znaki pokazujemy ręką nietrzymającą spustu.
Każda osoba odpowiedzialna jest za przekazanie sygnału dalej (powielenie sygnału).
Znaki wykonujemy wręcz przesadnie by były doskonale rozpoznawalne.
Wyróżnić można kilka podstawowych sygnałów:
- STOP – dłoń uniesiona w górę
- NIE RUSZAĆ SIĘ – pieść uniesiona w górę – wszyscy zamierają bez ruchu
- NA DÓŁ/KRYĆ SIĘ – kilkukrotny ruch dłonią w dół – oddział klęka lub kładzie się (powiela zachowanie wydającego sygnał)
- WSTAĆ – ruch odwrotny do poprzedniego, w górę
- NAPRZÓD – ruch dłonią w wybranym do marszu kierunku
- NIEPRZYJACIEL – kciuk w dół
- SWÓJ – kciuk w górę
- NIEROZPOZNANY – kciuk naprzemiennie w górę i w dół
- ZBIÓRKA – małe koło zatoczone na wysokości głowy
- OBRONA KOŁOWA – szerokie koło zatoczone dłonią wysoko
- PRZESZKODA – kciuk i reszta palców tworzą kształt kanciatej litery „U”
- SZYBKO – pionowy ruch przedramieniem z zaciśniętą pięścią
Kolejne znaki są ściśle związane z wcześniejszym zdefiniowaniem osoby, która czynność ma wykonać:
- JA… – wskazując na siebie (lub nie wskazując nikogo)
- TY… – wskazując na osobę
Ciąg dalszy komunikatu w zależności od osoby JA/TY:
- WIDZĘ/OBSERWUJ – wskazanie na oczy
- SŁYSZĘ/NASŁUCHUJ – przyłożenie dłoni do ucha
- OSŁANIAM/OSŁANIAJ – poklepanie otwartą dłonią po głowie
- IDĘ/IDŹ – wskazanie miejsca docelowego
- ATAKUJĘ/ATAKUJ – gest wyprowadzenia ciosu, kilkukrotny wymach pięścią
Po każdym z tych ostatnich komunikatów należy też wskazać kierunek lub miejsce.
Przykład:
Patrol napotyka na drodze dwóch wrogów. Czujka dostrzega zagrożenie, następnie lider pozostawia osobę na obserwację, pozostałymi siłami przygotowuje atak z flanki.
CZUJKA: STOP (dłoń w górze) KRYĆ SIĘ (dłonią w dół). JA (bez wskazania, domyślnie) WIDZĘ (wskazanie na oczy) WROGA (kciuk w dół) DWÓCH (2 palce) TAM (wskazanie kierunku).
LIDER: TY (wskazanie na członka oddziału) OSŁANIAJ (poklepanie po głowie) TAMTEN SEKTOR (wskazanie obszaru). JA, TY i TY (wskazanie osób) IDZIEMY TAM (wskazanie kierunku).
